Kolejne jubileuszowe spotkania

Rok 2009 obfituje w jubileuszowe spotkania. Jedno z nich przeżyłyśmy w Gnieźnie. Uczestniczyłyśmy w uroczystej Mszy Św. sprawowanej przez ks. Bogdana Wojtusia wraz z wieloma kapłanami, w naszej domowej kaplicy. Następnie obyło się spotkanie w sali teatralnej, podczas którego przedstawiłyśmy historię naszego Zgromadzenia, dochodząc do współczesności, w której omówiłyśmy zadania, które Siostry podejmują na różnych placówkach. Potem była uroczysta kolacja i wiele miłych, twórczych spotkań z zaproszonymi gośćmi.

JUBILEUSZ W POZNANIU

Dzień obchodów jubileuszowych został zaplanowany na 17 października 2009 roku. Wpisał się on w trwającą w Prowincji Zwiastowania Pańskiego, Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (Księża Pallotyni) wizytację kanoniczną Przełożonego Generalnego Ks. Friedricha Kretza SAC i jego Rady Generalnej. Uroczystość jubileuszowa miała miejsce w kościele Księży Pallotynów pod wezwaniem św. Wawrzyńca i św. Wincentego Pallottiego. Rozpoczęła się o godz. 18.00 modlitwą różańcową w intencji dziękczynnej za 75 lat pobytu Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego na ziemiach polskich. Następnie, o godz. 18.30, Postulantki wraz z Siostrą Moniką Jagiełło SAC w modlitewnej refleksji przedstawiły zarys dziejów Polskiej Prowincji, wskazując na towarzyszący Zgromadzeniu ogrom Bożego miłosierdzia, na Boże prowadzenie od początku aż do chwili obecnej, ze szczególnym podkreśleniem roli, jaką odegrał w naszej historii Ks. Alojzy Majewski SAC i Siostry pionierki. Jubileuszowej Eucharystii o godz. 19.00, którą sprawowało 20 kapłanów, przewodniczył I Radca Generalny Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego Ks. Zenon Hanas SAC, zaś słowo Boże wygłosił Przełożony Generalny Stowarzyszenia Ks. Friedrich Kretz SAC. W uroczystej koncelebrze uczestniczyli także: Radcy Generalni Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego Ks. Jacob Nampudakam SAC i Ks. Gilberto Orsolin SAC, Przełożony Prowincjalny Prowincji Zwiastowania Pańskiego Ks. Kazimierz Czulak SAC oraz członkowie Zarządu Prowincjalnego, Księża Pallotyni z poznańskiej Wspólnoty i posługujący w Parafii, Księża z Parafii Dobrego Pasterza, na terenie której znajduje się Wspólnota z ul. Swojskiej, oraz księża związani z naszymi wspólnotami  Ks. Tomasz Nawracała (prefekt Archidiecezjalnego Seminarium Duchownego w Poznaniu) i Ks. Mirosław Musiał (spowiednik Postulantek). Gośćmi szczególnymi naszego świętowania były Przełożona Prowincjalna Polskiej Prowincji Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego  S.M. Blanka Sławińska SAC i Wikaria Prowincjalna S.M. Barbara Rohde SAC. W nasze świętowanie włączyli się Bracia Pallotyni z poznańskiej Wspólnoty, Siostry z Szensztackiego Instytutu Maryi, Siostry Serafitki, Siostry Uczennice Krzyża, członkowie wspólnoty Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, działającej przy tutejszej Parafii, przedstawiciele rodzin Sióstr pochodzących z Poznania, dobrodzieje naszych wspólnot, przyjaciele, sąsiedzi i znajomi. Uroczystość uświetniły swoją obecnością poznańskie bamberki.

JUBILEUSZOWE PODRÓŻE - GDAŃSK - OLIWA

W niedzielę 27 września uczestniczyłyśmy w obchodach roku jubileuszowego przygotowanych przez nasze siostry z Gdańska - Oliwy. O 13.00 wzięłyśmy udział w uroczystej Mszy Św. w kościele parafialnym ojców cystersów pw. Matki Bożej Królowej Korony Polskiej, podczas której zaprezentowałyśmy krótko historię 75- lecia obecności sióstr pallotynek na ziemiach polskich w postaci modlitewnego apelu wdzięczności. Po świątecznym poczęstunku siostry z oliwskiej wspólnoty zaproponowały nam zwiedzanie katedry oliwskiej oraz spacer po tamtejszym parku.

Ważne spotkanie w domu gnieźnieńskim

Zostałyśmy zaproszone, z racji jubileuszu 75 lecia obecności Sióstr pallotynek na ziemiach polskich, do Gniezna. Tam wielkim zaszczytem dla nas było spotkanie z Księdzem Kardynałem Józefem Glempem, Prymasem Polski. Księdza Kardynała staraniem, Siostry Pallotynki mogły zamieszkać  na terenie, gdzie obecnie znajduje się "dom pod lasem".

Doświadczenie Międzynarodowości Zgromadzenia

Wstąpiłyśmy do Międzynarodowego Zgromadzenia. Same pochodzimy z różnych krajów. Jednak to stwierdzenie stało się jeszcze bardziej realne, gdy odwiedziły nas nasze siostry z Afryki. Siostra Bellancille, przełożona z Goma  i Siostra Goretti z Kigali - Masaka. Obie Siostry przybyły z Rwandy. Tam na kontynencie afrykańskim również jest postulat, w którym drogę przygotowania do życia konsekrowanego rozpoczęło dziesięć dziewcząt.

PIESZA PIELGRZYMKA

Bardzo ważnym doświadczeniem tegorocznych wakacji była piesza pielgrzymka na Jasną Górę. Wyruszyłyśmy z Warszawy 6.08. we cztery Asia, Sylwia, Alona i nasza s. Monika. Przez 9 dni uczestniczyłyśmy w rekolekcjach w drodze. Pielgrzymka to spotkanie z Bogiem, z drugim człowiekiem, ale także ze sobą samym. Wśród zmęczenia i niedogodności dnia można zobaczyć siebie, swoje reakcje, ograniczenia, oczekiwania.... To dobry czas na stawanie w prawdzie o sobie samym. Jeśli ktoś nie wie, z czym w swoim życiu powinien się zmierzyć lub co poprawić, pielgrzymka jest dobrą okazją na uzyskanie niezbędnych wiadomości:-)))

Śladami błogosławionego księdza Józefa Jankowskiego SAC

W tym roku (2009) nasza wspólnota postulancka przeżywała swój wakacyjny urlop w Chojnicach, dokąd zaprosiła nas s. M. Halina Lipińska SAC – przełożona tamtejszej wspólnoty sióstr. Siostry z Chojnic – przy pomocy miejscowych członków Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego i Wspólnoty Wieczernik oraz innych dobrodziejów – zatroszczyły się o to, byśmy jak najpełniej wykorzystały czas pobytu na ziemi chojnickiej.
W czasie urlopu poznałyśmy piękno krajobrazu Borów Tucholskich, odwiedzając malowniczo położone – nad jeziorami, w otoczeniu lasów – miejscowości wypoczynkowe, mi. in. Charzykowy, Swornegacie, Funkę i Czernicę. W Czernicy pomodliłyśmy się przy tablicy poświęconej słudze Bożemu Janowi Pawłowi II na pamiątkę jego dwukrotnego pobytu w tym miejscu w latach 50. i 60. jako uczestnika spływów kajakowych.
Nasz urlop obfitował również w prezenty duchowe. W położonej niedaleko za Chojnicami wsi Zamarte, gdzie znajduje się klasztor ojców karmelitów, przyjęłyśmy szkaplerz. Pojechałyśmy również do Sanktuarium Matki Bożej Góreckiej w Górce Klasztornej, która to miejscowość jest pierwszym na ziemiach polskich miejscem objawień Matki Bożej.
Podczas naszego wypoczynku nie zabrakło również akcentu jubileuszowego, czego wyrazem była wizyta w Sucharach, gdzie dawniej mieścił się dom nowicjatu sióstr pallotynek, oraz modlitwa przy grobie s. M. Kazimiery Milewskiej SAC, pochowanej na tamtejszym cmentarzu, która tak bardzo jest związana z początkami naszego Zgromadzenia na ziemiach polskich.
Zupełnie niespodziewanym duchowym towarzyszem naszego wypoczynku okazał się bł. Józef Jankowski SAC. Po raz pierwszy zetknęłyśmy się z jego osobą, odwiedzając Czyczkowy – położoną niedaleko Chojnic rodzinną wieś księdza. Tam miałyśmy okazję porozmawiać z bliską rodziną naszego błogosławionego pallotyna i zobaczyć miejsce, w którym mieszkał. Udałyśmy się również do Brus – rodzinnej parafii ks. Jankowskiego, by tam modlić się przez jego wstawiennictwo. Po raz kolejny bł. ks. Józef stanął na naszej drodze w domu księży pallotynów w Sucharach, gdzie ks. Józef kończył gimnazjum i przyjął święcenia kapłańskie. Wydaje się, jakoby Pan Bóg przez tak liczne spotkania z naszym pallotyńskim błogosławionym zapraszał nas do bliższego zapoznania się z jego życiem i szczególniejszego nabożeństwa do niego. Obyśmy skorzystały z tego zaproszenia!
Wiele pięknych rzeczy można by jeszcze napisać o naszym urlopie, gdyż Pan Bóg na każdym kroku zadziwiał nas swoją dobrocią, tak poprzez wspaniałe miejsca, które odwiedziłyśmy, jak i poprzez budujące spotkania z drugim człowiekiem. Jesteśmy bardzo wdzięczne wszystkim osobom, dzięki których życzliwości nasz postulancki wypoczynek był tak pięknym czasem. Dziękujemy przede wszystkim naszym siostrom z chojnickiej wspólnoty oraz dobrodziejom z ZAK-u, Wieczernika i wszystkim zaprzyjaźnionym z siostrami osobom, które spotkałyśmy.

KRAKÓW ŁAGIEWNIKI - PODRÓŻE JUBILEUSZOWE

W roku jubileuszowym Zgromadzenia Sióstr Pallotynek, Pan Bóg jest bardzo łaskawy dla naszej wspólnoty postulanckiej, obdarowując nas możnością uczestniczenia w ważniejszych wydarzeniach związanych z obchodami tego szczególnego czasu. W lutym pozwolił nam wziąć udział w uroczystej inauguracji roku jubileuszowego, a ostatnio mogłyśmy uczestniczyć w corocznym czuwaniu organizowanym w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie – Łagiewnikach.
Naszą podróż do Krakowa rozpoczęłyśmy w sobotę 25 kwietnia wczesnym rankiem. Dla większości z nas miał to być pierwszy pobyt w dawnej stolicy Polski. Do celu dotarłyśmy w godzinach wczesnopołudniowych. Korzystając z wolnego czasu pozostającego do rozpoczęcia czuwania, postanowiłyśmy zwiedzić ważne miejsca Krakowa. Pierwsze kroki skierowałyśmy na Stary Rynek. Tam udałyśmy się do kościoła Mariackiego oraz do Sukiennic. Podążając w stronę Wawelu, wstąpiłyśmy do kościoła pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła, w którym znajduje się grobowiec Piotra Skargi. Już na Wawelu szczególnym dla nas miejscem była tamtejsza katedra, gdzie pomodliłyśmy się pod krzyżem św. Jadwigi. Tam też zwiedziłyśmy kryptę z grobami zasłużonych Polaków. Naszą wizytę na Wawelu zakończyłyśmy „spotkaniem” ze smokiem wawelskim. Następnie w kościele na krakowskiej  Skałce – miejscu męczeńskiej śmierci św. Stanisława biskupa – uczestniczyłyśmy we Mszy Świętej.
Bezpośrednio ze Skałki udałyśmy się do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego – właściwego celu naszej podróży. Pierwsze kroki skierowałyśmy do kościoła w którym znajdują się relikwie św. Faustyny. Tam przywitałyśmy się z Panem Jezusem Miłosiernym, zawierzając Mu naszą obecność i prosząc o łaskę dobrego przeżycia danego nam czasu czuwania oraz przedstawiając intencje z którymi przyjechałyśmy – osobiste i polecone nam przez innych.
Krakowskie Łagiewniki w nocy z 25 na 26 kwietnia stały się miejscem radosnego spotkania licznie przybyłych pielgrzymów, którzy odpowiedzieli na zaproszenie siostry prowincjalnej s. M. Blanki  Sławińskiej SAC. Przyjechało wiele Sióstr Pallotynek, w tym również dwie siostry z naszej ukraińskiej placówki w Żytomierzu wraz z przedstawicielkami młodzieży. Z kolei siostrom z Rudnika nad Sanem towarzyszyła grupa podopiecznych tamtejszego domu dziecka prowadzonego przez siostry. Najliczniejszą grupę uczestników czuwania stanowili świeccy, przede wszystkim członkowie wspólnot Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego z całej Polski.
Zgromadzeni w tak licznej wspólnocie trwaliśmy na czuwaniu, które w tym roku upływało pod hasłem: „Chrońmy życie – bo życie to wieczność w Miłości Nieskończonego Miłosierdzia”.
W kolejne etapy spotkania wprowadziła nas s. M Consolata Majewska SAC.
Na początku – po koncercie zespołu wokalno – instrumentalnego „ Oratorium” – zaproszeni goście wygłosili konferencje związane tematycznie z hasłem czuwania: małżonkowie z Irlandii – przedstawiciele Stowarzyszenia Obrońców Życia Człowieka – dali świadectwo swojego zaangażowania na rzecz obrony życia dzieci poczętych, zaś ks. Roman Forycki SAC – wykładowca ołtarzewskiego seminarium powiedział o roli wieczności w życiu św. Wincentego Pallottiego.
Bardzo uroczystym momentem czuwania było jubileuszowe dziękczynienie za dar Zgromadzenia Sióstr Pallotynem, o którego przygotowanie poprosiła naszą wspólnotę postulantką siostra prowincjalna. Bezpośrednio po jubileuszowym dziękczynieniu została odprawiona Msza Święta, której przewodniczył ks. Piotr Krakowiak SAC – krajowy Duszpasterz Hospicjów i dyrektor gdańskiego hospicjum im. Ks. Eugeniusza Dutkiewicza SAC. Podczas Mszy Świętej została pobłogosławiona figurka Dzieciątka Jezus.
Momentem bardzo szczególnym bezpośrednio poprzedzającym rozesłanie uczestników czuwania było indywidualne błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Każdy, kto w procesyjnie ustanowionym rzędzie przybliżał się do miejsca błogosławieństwa, trzymał w ręku zapalony znicz. Ze wszystkich zniczy zostało następnie ułożone znacznych rozmiarów serce, z wychodzącymi promieniami, które miało wyobrażać serce Jezusa Miłosiernego, namalowanego na podstawie wizji św. Faustyny.
Otrzymawszy błogosławieństwo, pożegnałyśmy Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Miejsce to opuszczałyśmy z nadzieją i ufnością, że Jezus Miłosierny będzie hojnie błogosławił naszemu Zgromadzeniu oraz spełni wszystkie – zgodne z wolą Bożą – pragnienia naszych serc.
                     

SESJA W OŁTARZEWIE 2009

W dniach 10-13 marca 2009 roku już po raz piąty odbyła się sesja formacyjna dla postulantek i kleryków (I i II kursu) oraz braci pallotyńskich poświęcona Zjednoczeniu Apostolstwa Katolickiego. Tym razem miejscem spotkania był Ołtarzew. Organizowana corocznie sesja służy przede wszystkim temu, by osoby przygotowujące się do życia kapłańskiego lub zakonnego w rodzinie palotyńskiej mogły pogłębić swoją świadomość, czym jest Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, a przez to coraz pełniej rozpoznawać złożony w ich sercu charyzmat palotyński. Nie sposób bowiem mówić o Zjednoczeniu i charyzmacie palotyńskim jako dwóch niezależnych od siebie sprawach. Przewodnim tematem tegorocznej sesji była współpraca między centralnymi wspólnotami Zjednoczenia, a więc Stowarzyszeniem Księży Pallotynów i Zgromadzeniem Sióstr Pallotynek, której życzył sobie św. Wincenty Pallotti. Wygłoszone wykłady ukazały nam historię tej współpracy od czasów Pallottiego, aż do współczesnych, w tym również – na terenach misyjnych. Co ważne, nasza uwaga została zwrócona nie tylko na aspekt współpracy „zewnętrznej” (notabene – bardzo ważnej, której najbardziej znaczącym przejawem dla historii naszej polskiej Prowincji wydaje się fakt sprowadzenia Sióstr Pallotynem na ziemie polskie, dzięki staraniom ks. Alojzego Majewskiego SAC), lecz również współpracy „wewnętrznej” polegającej na wspólnym przeżywaniu rekolekcji, dni skupienia, na wspólnej modlitwie Liturgią Godzin

Jako uczestnicy sesji mieliśmy okazję doświadczyć obu rodzaju współpracy – „zewnętrznej” podczas pracy w grupach i „wewnętrznej” podczas wspólnie przeżywanych Mszy Św. oraz podczas modlitwy Liturgią Godzin i medytacją.

Drugi bardzo ważny nurt refleksji dotyczył Zjednoczenia, jako daru Bożego dla każdego powołanego. Zjednoczenie – przez swe założenia – zostało ukazane nam jako droga do zbawienia, której – z racji pieczęci postawionej przez Kościół – nie tylko można, ale trzeba zaufać. Bardzo wyraźnie został również podkreślony fakt, iż tym, co wyróżnia Zjednoczenie spośród innych dzieł istniejących w Kościele, jest duchowość św. Wincentego Pallottiego. Osobiście odczytałam te prawdy o Zjednoczeniu jako wezwanie do tego, by wielkodusznie wejść na drogę wyznaczoną przez Jego wskazania jako na swoją własną drogę i wykonywać wszystkie mi powierzone obowiązki dnia codziennego w całkowitym zaufaniu, że są one najpewniejszą drogą do zbawienia. Refleksja o Zjednoczeniu jako darze stała się dla mnie zaproszeniem do tego, by cieszyć się wezwaniem Bożym do Rodziny Palotyńskiej, jednocześnie odkrywając w sobie charyzmat naszego świętego Założyciela. Ponadto poczułam się wezwana do tego, by ucieszyć się osobami, które Pan Bóg również powołał do Zjednoczenia i zobaczyć w nich tych, którzy mają być dla mnie pomocą w osiągnięciu zbawienia. Wreszcie poczułam się przynaglona do ciągłego pochylania się nad Pimami św. Wincentego, aby wciąż na nowo w nich odkrywać swoją pallotyńską tożsamość.

    Oczywiście, treści wykładów daleko wykraczały poza to, co zostało uwzględnione w tej wypowiedzi, jednakże trudnym zadaniem jest w skondensowany sposób ogarnąć całość przekazanej nam treści.

    W imieniu wszystkich osób uczestniczących w sesji składam serdeczne podziękowania dla jej organizatorów - z  s. M Małgorzatą Wyrodek SAC oraz dla wszystkich prelegentów: dla s. M. Anny Małdrzykowskiej SAC za wykład o nowym Statucie ZAK, dla s. M. Moniki Jagiełło SAC za wykład o historii współpracy między Stowarzyszeniem Księży Pallotynów a Zgromadzeniem Sióstr Pallotynek dla s. M. Lucyny Trzonkowskiej SAC za wykład o Wspólnotach Wieczernikowych, dla s. M. Marceliny Chętnik SAC za wykład o współpracy Sióstr Pallotynek i Księży Pallotynów na misjach, dla ks. Mariusza Małkiewicza SAC za wykład o „Apelu Majowym” św. Wincentego Pallottiego oraz dla ks. Zdzisława Słomki SAC za wykład o Zjednoczeniu w świecie.

    Wierzę, że nie wyrażę jedynie własnej opinii pisząc, że sesje takie jak ta, w której uczestniczyliśmy, są bardzo potrzebne dla osób w formacji. Nie tylko pogłębiają one naszą świadomość czym jest Zjednoczenie. Są także radosnym przypomnieniem o Bożym wezwaniu do konkretnej rodziny i wynikającym z tego faktu obowiązku odpowiedzialności za dziedzictwo Zjednoczenia, jak również ożywiają nasz entuzjazm oraz rodzą dobre pragnienia i – oby trwałe - postanowienia.

s. Monika

Od dziewiętnastu lat jestem w Zgromadzeniu Sióstr Pallotynek. Z czego dwanaście lat pracowałam wśród dzieci i młodzieży , najpierw w Warszawie, potem w Białymstoku. Od czterech lat jestem wychowawczynią postulatu.

Nazywam się Sylwia Kaleja. Mam 20 lat. 14.09 2008 roku zostałam przyjęta do Sióstr Pallotynek, co na obecną chwilę uważam, za jeden z moich najtrafniejszych wyborów w życiu.

Wychowałam się w małej wsi Wysoka w woj. lubuskim, niedaleko Gorzowa Wielkopolskiego. Kocham przyrodę, szczególnie zaś zwierzęta. Skończyłam po linii swoich zainteresowań Technikum Ochrony Środowiska. Moją pasją jest także malowanie. Mam dwóch braci i siedem sióstr.

Siostry Pallotynki poznałam dzięki koledze z seminarium w Ołtarzewie, który wraz z moją szkolną pielgrzymką maturzystów wyjechał na Jasną Górę. Gdy opowiedział mi o Rodzinie Pallotyńskiej zapragnęłam ją poznać. Tak też się stało. Na przełomie lipca i sierpnia przyjechałam do domu na Wolsztyńskiej i tam przekonałam się, że to jest to, czego tak naprawdę szukałam. Od kilku lat pragnęłam wstąpić do Zgromadzenia jednakże nie wiedziałam do którego.

Tak jak nie znałam wcześniej Sióstr Pallotynek, tak też nie znałam naszego Założyciela św. Wincentego Pallottiego. Jak się potem okazało, gdy poskładałam sobie wszystkie fakty w jedną całość, to wspomniany Święty towarzyszył mi już od 3 lat. Na jednej z Mszy Św. w gorzowskim kościele, jeden z księży pallotynów opowiadał o ZAK-u i Pallottim. Następnie po świadectwie swego życia i przedstawieniu biografii świętego błogosławił Jego relikwiami i rozdawał obrazki z Jego wizerunkiem. Na odwrocie tego obrazka była modlitwa
„o wybór drogi życiowej” za wstawiennictwem św. Wincentego Pallottiego i dwóch błogosławionych Pallotynów ks. Józefa Jankowskiego i ks. Józefa Stanka. Modliłam się tą modlitwą dość często, przez 2,5 roku. Później obrazek mi zaginął, a ja dość szybko o nim zapomniałam. Jednak nasz Ojciec o mnie nie zapomniał i doprowadził mnie do Zgromadzenia. Jestem szczęśliwa, że mogę tu być.

Nazywam się Joanna Jażdżewska, mam 24 lata, urodziłam się w Chojnicach.
W czerwcu br. ukończyłam filologię polską w Toruniu. Tym samym mogłam rozpocząć życie zakonne w Zgromadzeniu Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego, na co czekałam dwa lata. Siostry Pallotynki poznałam w 1998 roku, gdy na zaproszenie koleżanki przyszłam na spotkanie Wspólnoty Wieczernik, do której też zdecydowałam się wstąpić. Po kilkuletnim okresie formacji zostałam animatorem. Dzięki byciu we wspólnocie mogłam poznać piękno życia blisko Pana Boga i zapoznać się z Osobą i duchowością św. Wincentego Pallottiego, a także doświadczyć piękna i wartości życia wspólnotowego oraz- poprzez obserwację różnych sytuacji, bądź uczestniczenie w nich – uczyć się jego zasad. Życie we wspólnocie, dzięki wyznaczanym mi w niej zadaniom, pomogło mi odkryć Boże talenty, które – zanim wstąpiłam do Wieczernika – nie wydawały mi się niczym szczególnym. Dopiero przebywanie w grupie innych osób uświadomiło mi, że otrzymałam od Boga dary, którymi mogę służyć dla dobra wspólnoty. Właśnie z takim przeświadczeniem, że człowiek dzięki życiu we wspólnocie z innymi może osiągnąć zbawienie, wstąpiłam do Zgromadzenia. Wierzę, że będę mogła Mu służyć wszystkimi dobrami, które otrzymałam: doświadczeniem bycia we wspólnocie, doświadczeniem wolontariatu w hospicjum domowym, zamiłowaniem do języka polskiego oraz gotowością do niesienia pomocy bliźnim otrzymanymi od Boga darami natury i łaski.

Nazywam się Gulewska Alona Urodziłam się w Rosji i po ojcu mam polskie korzenie, po mamie zaś rosyjskie. Sama posiadam obywatelstwo białoruskie. Sakrament Chrztu otrzymałam w 18 roku życia w Mińsku, na Białorusi, gdzie studiowałam po szkole średniej. W czasie, kiedy przystępowałam do sakramentu chrztu, nikt z mojej rodziny, ani krewnych nie brał czynnego udziału w życiu Kościoła Katolickiego, chociaż przyznawali się do wyznania prawosławnego, ale nie chodzili także do cerkwi. Dlatego nie mogę powiedzieć, że wychowałam się w tradycji chrześcijańskiej. Sama decyzja o przyjęciu chrztu i wejściu do Kościoła Katolickiego była niezrozumiana przez najbliższych. Sakrament bierzmowania przyjęłam w roku 2003 w swojej parafii w Woronowie. Skończyłam Technikum Ekonomiczne, następnie Uniwersytet w Mińsku, uzyskując specjalność z zakresu ekonomii.

Powołanie odkryłam, kiedy zdobywałam wiedzę na uniwersytecie. Na początku nie mogłam rozeznać, co się ze mną dzieje, później długi czas nie mogłam przyjąć powołania, by porzucić stanowisko i pójść za głosem Pana. Ale Jezus nie dawał mi spokoju. Siostry Pallotynki znałam od dawna, choć częstszy kontakt nawiązałam, gdy zaczęłam myśleć o powołaniu. Siostry pracują w mojej parafii w Woronowie.

Przed przyjęciem do Postulatu byłam 3 miesiące w kandydaturze na Ukrainie w Żytomierzu, gdzie Siostry przyjęły mnie bardzo ciepło i serdecznie. Opiekowała mną się Siostra Anna Karpińska i za to chcę Siostrze podziękować, szczególnie za słowa wsparcia, uśmiech i dobre serce.